Serbest Dişeti Grefti

Serbest dişeti grefti (SDG), dişeti oluşturmak veya var olan dişeti miktarını artırmak amacıyla uygulanan bir cerrahidir. Basitçe, "dişeti çekilmesi olan diş bölgelerinde, damaktan alınan dişeti dokusu (greft) ile dişeti kazanmak" olarak ifade edilebilir. Bu operasyon, dişin açığa çıkmış kök yüzeyini kapamak için bir seçenek olsa da, esas amacı, yeterli yapışık dişeti elde etmektir.

Yapışık dişeti, yukarıdaki resimde gördüğünüz gibi, konum olarak, serbest dişeti oluğu ile mukogingival birleşim hattı arasındaki alandır. Alveol kemiği ve diş yüzeyine sıkıca bağlanmıştır. Genişliği kişiden kişiye ve ağız içinde bölgeden bölgeye farklılık gösterir. Klinik olarak önemi, bu genişliğin, serbest dişeti kenarının hareketine izin vermeyecek şekilde yeterli olmasıdır. Eğer yapışık dişeti genişliği yetersiz ise, bu durum ileride dişeti çekilmesi ile sonuçlanır.

Cerrahi işlem, lokal anestezi altında yapılır. Sadece dişeti çekilmesinin olduğu bölge ve greft alınacak bölge uyuşturulur. Uyuşukluğun sağlandığından emin olunduktan sonra ilk olarak alıcı bölge (dişeti miktarının artırılacağı/kök yüzeyinin kapatılacağı bölge) hazırlanır. Bunun için mukogingival birleşim hattı hizasından kesi yapılır; istenilen derinlik kazanıldığında, yara dudakları kemik yüzeyindeki zarsı tabaka olan periosta dikilir. 

Ardından ilgili bölgedeki diş köklerinde yüzey düzeltmesi yapılır. Damaktan elde edilecek greftin boyutları belirlenir ve sonrasında damaktan greft alınır. Tüm bu aşamalarda anestezi etkisi var olacağı için hasta herhangi bir şey hissetmeyecektir. 

Elde edilen greftin içindeki doku fazlalıkları -varsa- giderilir ve ardından greft, alıcı bölgeye dikilir. Kanama kontrolü de yapıldıktan sonra alıcı bölgenin yüzeyi "pat" dediğimiz hamurumsu kıvamlı, sonradan sertleşecek olan koruyucu ile kapatılır ve hastaya işlem sonrası dikkat edilmesi gerekenler anlatılarak gerekli ilaçlar reçete edilir. Pat ve dikişler genellikle 7-10 gün sonra alınır. 

SDG, ayrıca, yine yapışık dişeti genişliğini artırmak amacıyla implant çevresinde de uygulanabilir.

 

Ağız Kokusu

Ağız kokusu şikayeti günümüzde oldukça yaygındır ve sosyal bir problemdir. Psikolojik sorunları da beraberinde getirebilir. Ağız kokusundan şikayet eden bireyler, kendilerine güvenlerini kaybeder ve bazı sosyal etkinliklerden ve topluluklardan kaçınma yoluna gider. Oysa sebebin belirlenmesi ve buna uygun tedavi ile bu sorundan kolayca kurtulmak mümkündür.

Ağız kokusu şu şekilde sınıflandırılır:

1. Fizyolojik ağız kokusu: Sabah uyandığımızda sindirim kanalında biriken gazlar veya dil sırtında üreyen bakterilerin sebep olduğu ağız kokusu görülebilir. Beslenme sonrasında, sarımsak, soğan vs. gibi gıdalar tüketildiğinde nefeste koku olabilir. Uzun süreli açlıkta, sigara ve tütün gibi alışkanlıklar sebebiyle yine ağız kokusu oluşabilir. Bu durum geçicidir, tedavi edilmesine gerek yoktur. Dil sırtını fırçalamak, çinko içeren diş macunu ve gargaralar kullanmak, sakız çiğnemek ve zararlı alışkanlıklardan kurtulmak ile çözümü beraberinde gelecektir.
2. Psikosomatik ağız kokusu: Böyle hastalarda gerçekte ağız kokusu yoktur. Kişi, ağız kokusu "korku"su taşımaktadır ve bu nedenle yakınmaları yapılan ayrıntılı diş tedavileri sonrası da geçmeyecektir. Bu durumda psikiyatri desteği kaçınılmazdır.
3. Patolojik ağız kokusu: Medikal veya dental bir probleme dayanır. Etken ortadan kaldırılmadığı sürece geçmez.

Patolojik ağız kokusunun sebepleri şunlardır:

1. Sinüs enfeksiyonları (sinüzit)
2. Geniz akıntısı
3. Bademcik enfeksiyonları
4. Bronş ve akciğer enfeksiyonları
5. Şeker hastalığı
6. Böbrek yetmezliği
7. Karaciğer yetmezliği
8. Sindirim sistemi hastalıkları
9. Karsinomlar
10. Ağız kuruluğu
11. Adet dönemi
12. Periodontal hastalıklar
13. Kötü ağız hijyeni
14. Hatalı diş tedavileri (Taşkın veya yetersiz dolgular, hatalı veya eksik kanal tedavisi, dişeti uyumu olmayan kaplama ve köprüler, vs.)
15. Yaygın çürükler

Dişler Neden Yer Değiştirir? Tedavisi Mümkün Mü?

Periodontal hastalığın bir sonucu olarak, dişi olması gereken konumunda tutan dengelerin bozulması ile dişin yer değiştirmesi mümkündür. Bu durum, "patolojik migrasyon" olarak adlandırılır, oldukça yaygındır; periodontal hastalığın erken bir belirtisi olabildiği gibi, ilerleyen dönemlerinde de oluşabilir. Genellikle ön dişlerde görülür ve dişler herhangi bir yöne yer değiştirebilir. Sıklıkla, bu dişlerde mobilite ve rotasyon (dönme) de beraberinde görülür. Bazen, dişin ağız içine doğru sürerek uzaması ve kök yüzeyinin açığa çıkması şeklinde de görülebilir. Bu durum ise "ekstrüzyon" olarak adlandırılır.

Dişlerin normal konumunda idamesi iki temel faktör tarafından dengelenir. Bunlar:

1. Sağlıklı periodonsiyum
2. Dişe gelen çiğneme kuvvetleri, yanak ve dudak basınçları

Patolojik migrasyon, dişin periodontal desteğinin zayıflaması, dişe gelen kuvvetin artması veya her ikisinin bir arada olması sonucu oluşur.

Tedavide öncelikle durumun sebebi belirlenmeli ve bunu gidermeye yönelik çalışılmalıdır. Periodontal hastalık varlığında uygun periodontal tedavi yöntemleri sırasıyla uygulanmalı iyileşme takip edilmelidir. Bazen, yer değiştiren diş, periodontal tedavinin ardından eski konumuna dönebilir, ancak bu durum her zaman gerçekleşmez. Sağlıklı bir periodontal durum sağlandıktan sonra, estetik açıdan neler yapılabileceği değerlendirilmeli, hekim ve hasta açıkça görüşlerini bildirerek uygun seçeneğe birlikte karar vermelidir.

Dişler Neden Sallanır? Her Sallanan Diş Çekilir Mi? Tedavisi Mümkün Mü?

Dişlerin sallanması, "mobilite" olarak adlandırılır. Mobilite, diş hekimliğine çok sık rastlanan bir problemdir. Dişlerin normalde de bir mobilitesi vardır, ancak bu çok kısıtlıdır ve fark etmemiz çok düşük olasılıktır. Bu durum "fizyolojik mobilite" olarak tanımlanır ve diş kökünü çevreleyen periodontal ligamentin çiğneme kuvvetlerini alveol kemiğine zarar vermeyecek şekilde iletmesi için bir gerekliliktir.

Erişkin yaşlarda, fizyolojik sınırları aşan mobilite ise, "patolojik mobilite" olarak tanımlanır. Mobilitenin sebepleri şunlardır:

1. Dişin destek kaybı: Periodontal hastalık sebebi dişi çevreleyen alveol kemiğin yıkımı sebebi ile
2. Diş sıkma-gıcırdatma
3. Dişin kök ucunda meydana gelen apseler
4. Hamielik, adet döneminde veya doğum kontrol hapları kullanımı sonucu hormonal değişimlere bağlı
5. Periodontal cerrahi tedaviler sonrasında
6. Çene kemiğinde tümör veya kist varlığı
7. Diş kökünün rezorpsiyonu (erime/aşınma)

Artan diş mobilitesi her zaman patolojik olarak nitelendirilmez; periodontal dokuların artan fonksiyonel ihtiyaçlara adaptasyonu ile de görülebilir. Bu nedenle "artmış mobilite" ile "patolojik mobilite" ayrımı iyi yapımalıdır ve mobilitenin olası nedenleri dikkatle incelenmelidir. Artmış mobilite, sebep ortadan kaldırıldığında, geri dönüşümlüdür. Patolojik mobilite ise yalnız periodontal tedavi ile geriye döndürülemez.

Bazen, aşırı diş taşı birikimine bağlı olarak periodontal hastalık ilerler ve alveol kemik yıkımı ileri düzeydedir. Ancak, var olan yoğun diş taşı kümesi, dişleri birbirine sabitler ve bu diş taşları temizlendikten sonra dişlerin sallandığı fark edilir. Hastalar bunu genelde diş taşı temizliğinin bir sonucu olarak kabul eder ve "Keşke yaptırmasaydım." diye düşünebilir. Aslında bu durum diş taşlarının bölgedeki uzun süreli varlığına bağlıdır ve onlar giderilmediği sürece kemik kaybı artarak devam edecektir. Bu durumun bir an önce önüne geçilmesi çok önemlidir.

Tek, kısa ve ince köklü dişlerde mobilite daha hızlı gelişir. O yüzden genellikle kişiler bu durumu ön dişlerinde fark eder. Her mobil diş çekilmek durumunda değildir. Mobilitenin sebebine bağlı olarak, etken ortadan kaldırıldığında dişin mobilitesi azalabilir veya ortadan kalkabilir. Ancak, periodontal hastalık sonucu alveol kemik kaybı varlığında, alveol kemik kaybının karakteri büyük önem taşır. Eğer kemiğin geri kazanımı (rejenerasyon) mümkün değilse, dişin mobilitesinin şiddetine bağlı olarak çekimi veya diğer dişlere sabitlenmesi düşünülebilir.

Dişin komşu dişlere sabitlenmesi, mobilite dişi ağız içinde tutmaya uygun şekilde nispeten daha azsa tercih edilir. İki şekilde olabilir; ya komşu dişlere yapışık şekilde kaplama yapılabilir, ya da dişler splintlenebilir. Splint, basitçe, mobil dişin ve ona komşu en az 3-4 dişin iç kısımlarından dolgu malzemesi ile birbirine yapıştırılması, şeklinde tarif edilebilir. Splintin dişetine çok fazla yakın olmaması sağlanarak bu bölümün arayüz fırçaları ile temizliği hastaya öğretilir.

Eğer siz de dişlerinizde mobilite olduğundan şüpheleniyorsanız, kesinlikle ihmal etmeyin, en kısa sürede diş hekiminize başvurun ve gereken şekilde tedavi olun. Çoğu zaman diş mobilitesi kendi kendine geçmez ve muhakkak uygun şekilde tedavisi gereklidir. İhmali ise dişin kaybedilmesi ile sonuçlanabilir. Bu yüzden kesinlikle ciddiye alınması gereken bir konudur.

Diş Hassasiyeti Nedir? Sebepleri Nelerdir? Nasıl Tedavi Edilir?

Hassasiyet, dişin gözenekli dokusu olan "dentin"in açığa çıkması ile meydana gelir. Dentinde "tübül" adı verilen ve sinir iletimi sağlayan kanallar bulunur. Dentin tübüllerinin açığa çıkması ile, uyaranlar çok daha hızlı şekilde sinirsel iletime sebep olur, dişin içindeki damar ve sinir kanalı "pulpa"ya ulaşan duyu, beyne iletilir ve dişlerde sızlama şeklinde bulgu veren diş hassasiyeti görülür.

Hassasiyet problemi yaşayan kişiler, bazı yiyecek-içecekleri tüketmekte zorlanabilir, özellikle çok sıcak ve çok soğuktan kaçınırlar. Diş fırçalama, diş arası temizliği, ağzı su ile çalkalama gibi günlük yaşamın ve diş bakımının gerekliliklerini yerine getirmek güçleşebilir. Yaşanılan sızlama şeklindeki ağrı, yaşam kalitesini olumsuz etkiler. Bu yüzden hassasiyet, en istenmeyen diş problemlerinin başında gelir.

Hassasiyetin sebepleri:

1. Dişeti çekilmesi
2. Dişte çatlak ya da kırık varlığı
3. Diş minesinde aşınma
4. Gelişimsel olarak diş minesinin azlığı veya yokluğu
5. Çürükler
6. Diş sıkma-gıcırdatma

Diş hassasiyetini önlemek için şunlara dikkat edilmelidir:

1. Yumuşak kıllı bir diş fırçası kullanın. Böylece, dişeti çekilmesi ve dişlerin aşınmasını önelmiş olursunuz.
2. Dişlerinizi düzenli fırçalayın ve dişler arası temizliğinizi yapın. Böylece periodontal hastalıkları, bu hastalıklara bağlı görülen dişeti çekilmesini ve bunlara ek olarak çürükleri önlemiş olacaksınız.
3. Hassasiyete yönelik diş macunları kullanın. Bu ürünler, dentin tübüllerini tıkayarak sinirsel iletimi yavaşlatır veya durdurur.
4. Asitli yiyecek ve içeceklerin tüketimini mümkün olduğunca azaltın. Bunların tüketilmesinin hemen ardından su için, hemen diş fırçalamaktan kaçının. Böylece diş minesinin asit erozyonuna bağlı aşınmasını en aza indirgeyeceksiniz.
5. Çatlak, kırık ve çürük dişlerin tedavisini ertelemeden en kısa sürede diş hekiminize yaptırın.
6. Diş sıkma veya gıcırdatma sorununuz varsa, mutlaka diş hekiminize danışın. Çoğu kişi bu durumu anlamakta zorlanabilir, çünkü genellikle uyku sırasında gerçekleşir. Sabah kalktığınızda şakak ve yanaklarda ağrı, gerginlik ve yorgun uyanmak gibi belirtiler veya bir yakınınızın (eşiniz, anneniz vs.) bilgilendirmesi, size bu konuda yardımcı olabilir. 

Hassasiyet, tedavi edilebilen bir durumdur, ancak biraz sabır isteyen bir süreç gerektirir. Başlangıç olarak, hassasiyete yönelik diş macunları ve istenirse buna ek olarak yine hassasiyete yönelik ağız gargaraları kullanılır. Bu ürünler, düzenli olarak 2-4 hafta kullanılmalıdır. Bu sürenin sonunda  herhangi bir düzelme söz konusu değilse, diş hekiminizin bir veya iki seans uygulayacağı florür jelleri veya dentin tübüllerini tıkayıcı ajanlar rahatlama sağlayacaktır. Ancak, nadir de olsa bazen, hiçbir şekilde hassasiyet sorunu çözülemezse, ilgili dişe kanal tedavisi yapılması da bir yaklaşım olabilir.

Dişeti Çekilmesi Nedir? Sebepleri, Sonuçları Nelerdir? Tedavisi Mümkün Mü?

Diş, temel olarak iki kısımdan oluşur: Kron ve kök. Dişin ağız içinde görünen kısmı, kron olarak adlandırılır. Diş kökü ise normal şartlarda dişeti altındadır ve alveol kemiği ile çevrilidir. Ancak bazı durumlarda, dişin kökü ağız içinde görülür hale gelir ve bu durumun sebeplerinden biri de dişeti çekilmesidir.

Dişeti çekilmesi, dişeti kenarının dişin kök ucuna doğru yer değiştirmesidir. Bazen diş de ağız içine doğru uzama eğilimindedir. Bu durum dişeti çekilmesi ile karıştırılabilir. Dişeti çekilmesi, tamamen dişetinde meydana gelen konum değişikliği ve dişeti miktarı azalması olarak ele alınır.

Dişeti çekilmesinin birden çok sebebi vardır:

1. Hatalı diş fırçalama: Çok sert bir fırça kullanmak veya aşırı bastırarak diş fırçalamak.
2. Hatalı diş konumları: Dişlerin anatomik olarak olması gereken yer dışında farklı bir yerde konumlanması sonucu.
3. Alışkanlıklar: Kürdan ile diş karıştırma, tırnak ile dişeti kenarlarının kurcalanması, piercing gibi dişetinde travmaya sebep olacak alışkanlık ve durumlar.
4. Mukogingival stres: Dudak ve yanak bağlantılarının dişetine olması gerekenden daha yakın olması sonucu.
5. Periodontal hastalık: Periodontitiste dişeti çekilmesi görülebilir.
6. Periodontal tedavi sonrası: Periodontitis hastalarında var olan ödem iyileşirken dişeti büzüleceğinden, iyileşme çekilme ile olabilir.
7. Gelişimsel anatomik bozukluklar: Büyüme ve gelişim sırasında ortaya çıkan durumlar.
8. Ortodontik kuvvetler: Tel tedavisi sırasında bazı dişlerde dişeti çekilmesi görülebilir. Tedavi sırasında kullanılan tel, braket, bant gibi malzemeler de çekilmeye sebep olabilir.
9. Hareketli protez: Halk arasında "takmalı-çıkarmalı diş" olarak bilinen, kişinin kısmi dişsizlik durumlarında taktığı, dişlere metal parçalar ile bağlanan protezlerin bu bağlantı parçaları çekilmeye sebep olabilir.
10. Yaşlanma
11. Sigara
12. Diş sıkma-gıcırdatma

Dişeti çekilmesi sonucunda, özellikle ön dişlerde bu durum söz konusu ise, estetik olmayan bir tablo ortaya çıkacaktır. Dişin kökü açığa çıktığından dişlerde hassasiyet meydana gelebilir. Bu durumda kişi, soğuk-sıcak yiyecekleri tüketirken, diş fırçalarken, abdest alırken vs. dişlerinde sızlama hissedebilir ve bu da yaşam kalitesini etkiler. Ayrıca, dişin çevresindeki destek dokunun bir kısmı kaybedildiğinden dişlerde sallanma da görülebilir. Bu durumda kişi dişini kaybetme kaygısı yaşayabilir.

Dişeti çekilmesini tedavi ederken öncelikle sebebin ne olduğunu belirlemek ve mümkünse bunu ortadan kaldırmak gereklidir. Bunun için kişinin hatalı alışkanlıklarını değiştirmek, sebep yanak-dudak bağlantıları ise bunları cerrahi olarak dişetinden uzaklaştırmak, diş taşı ve plak varlığında bunları temizlemek gibi etkene yönelik tedavi yapılır. Ardından, dişetinin son konumu ele alınarak, eğer tüm şartlar uygunsa, dişeti çekilmelerinin cerrahi olarak tedavisi gerçekleştirilebilir.

Dişeti çekilmelerinin cerrahi tedavisinde, hastanın sağlık durumu, kullandığı ilaçlar, ağız hijyenini yeterli şekilde sağlıyor olması, cerrahi işleme fiziken ve zihnen uygun olması gibi kriterlere dikkat edilir. Bunları sağlayan her hastada da dişeti çekilmesinin tamamen tedavisi mümkün olmayabilir. Bunda da, çekilmenin miktarı ve genişliği önem kazanır.

Tüm koşullar uygunsa, dişeti çekilmesi, basitçe, damaktan parça alarak (serbest dişeti grefti veya bağ doku grefti) bunun çekilme olan bölgeye dikilmesi ile tedavi edilebilir. Ayrıca, çekilme olan bölgenin çevresinde yeterli doku varsa, bu doku çekilmeyi kapatacak şekilde kaydırılarak da tedavi mümkündür. Tüm bu işlemler, lokal anestezi altında kolaylıkla gerçekleştirilebilen cerrahi işlemlerdir ve sonrasında ağzınızda dikişler olacaktır. Hekiminizin önerileri doğrultusunda dikişler 7-10 gün içinde alınacaktır

Dental Plak ve Diş Taşı Nedir? Nasıl Giderilir?

Plak, yiyecek artıkları, mikroorganizmalar ve tükürük içeriğinden oluşan, dişe sıkıca tutunan organize yapıdır. Mikroorganizmalar, diş yüzeyindeki yiyecek artıklarına koloniler şeklinde tutunur ve bu kolonizasyon süreci 24 saati bulur. Dolayısıyla etkili fırçalama ve dişler arası yüzeylerin temizliği ile plağın oluşmadan giderilmesi mümkündür.

 

 

 

Diş taşı ise, diş yüzeylerinde biriken plağın kalsifiye olması ile oluşur. Kalsifiye olmak tabirinin yerine, tam karşılığı bunlar olmamakla birlikte, sertleşme veya kireçleşme sözcükleri kullanılabilir. Diş taşı halk arasında "tartar" olarak da bilinir.

 

 

 

Hem plak hem de diş taşı, içeriğinde mikroorganizma barındırdığından, diş yüzeyinde, dişeti çevresinde varlıkları periodontal hastalık gelişiminde esas rolü oynar. Bu yüzden plak ve diş taşı temizliği periodontal tedavinin ana basamaklarından birini oluşturur. Ancak kişinin bir kere bu tedaviyi yaptırdıktan sonra hayatı boyunca bir daha buna ihtiyaç duymayacağı düşünülemez.

 

İnsan, doğası gereği gün içinde birçok kez yiyecek-içecek tüketir ve özellikle karbonhidratlı gıdalar, diş yüzeyine yapışma eğilimindedir. Kişi bir günde 1-1,5 lt. tükürük üretir ve bu da insan vücudu için bir gerekliliktir. Ayrıca, ağız içinde doğal olarak çok çeşitli mikroorganizmalar mevcuttur ve bunların varlığı normal şartlarda kişinin sağlığını bozmaz. Ancak, yetersiz ağız hijyeni ile birleştiğinde, bu faktörler diş ve dişeti sağlığı için olumsuz sonuçlar doğurur. Üstelik kişinin ihmali sonucu, görülebilecek olumsuz tablolar giderek ağırlaşabilir. Dolayısıyla belirli aralıklarla profesyonel plak ve diş taşı temizliğinin gerçekleştirilmesi bir gerekliliktir.

 

Plak ve diş taşı temizliğinden bahsetmeden önce, bu oluşumların konumuna da değinmek gerekir; plak veya diş taşı dişetinin üstünde yer aldığında "supragingival", dişetinin altında (kök yüzeyi ile dişeti arasında) yer aldığında ise "subgingival" olarak ifade edilir.

 

 

Plak giderilmesinde, dönerek çalışan lastik veya fırçalar ile birlikte "pat" denilen, ince tanecikli aşındırıcılar içeren macun kıvamında karışımlar kullanılır. Bu esnada az miktarda dişeti altına da inilecek şekilde çalışılarak hem supragingival hem subgingival plak temizlenir. Bu işleme "cila" veya "polisaj" denmektedir. Avantajlarından biri de diş yüzeyindeki lekelerin de gideriliyor olmasıdır.

 

 

Diş taşı temizliğinde ise, ultrasonik ya da sonik olarak tabir edilen, basitçe su ile çalışan ve titreşim yapan cihazlar, el aletleri veya her iki yöntem birlikte kullanılabilir. Supragingival diş taşı temizliği, diş taşı ağız içinde görülebildiği için, her zaman olmasa da, subgingival diş taşı temizliğine göre çok daha basit ve hızlı olarak düşünülebilir. Subgingival diş taşları, yapıları gereği daha sert ve dişe daha sıkı tutunmuş yapıdadır, ayrıca görülmeleri daha zordur. Bu yüzden daha uzun süre harcamak ve hastanın hassasiyetine göre işlem sırasında lokal anestezi uygulamak gerekebilir.

 

 

 

Nedir? Kavramlar: Periodonsiyum, Periodontoloji, Periodontal Hastalık ve Tedavi.

Periodonsiyum: Dişleri fonksiyonda tutmak için gerekli desteği sağlayan yapılar bütünüdür. Dişeti, periodontal ligament, sement ve alveol kemiğinden oluşur. Dişeti, ağız içinde görülen ve dişleri çepeçevre saran yumuşak dokudur.  Periodontal ligament, diş kökünü etrafındaki kemiğe bağlayan ve çiğneme kuvvetlerini kemiğe ileten çok önemli bir yapıdır. Sement, diş kökünün en dış tabakasını oluşturur. Alveol kemiği ise dişi tamamen çevreleyen kemiktir ve çene kemiği ile bağlantılıdır.

Periodontoloji: Periodonsiyumun anatomi, fizyoloji ve histolojisini inceleyen, bu dokularda meydana gelen hastalıkları araştıran, bu hastalıkların tedavisini ve tedavi sonucu elde edilen sağlığın devamlılığını sağlayan bilim dalıdır.

Periodontal Hastalıklar: Periodontal dokuları etkileyen inflamatuvar hastalıklardır. Erişkinlerde diş kayıplarının %70’inden periodontal hastalıklar sorumludur. Periodontal hastalıklar, günümüzde dünya üzerinde en yaygın sağlık sorunlarından biri olup genel vücut sağlığına olan etkileri ile büyük önem taşımaktadır.

Sağlıklı dişeti, soluk pembe renkte, portakal kabuğuna benzer yüzey yapısına sahiptir, düzenli bir şekilde dişi takip eder ve dişi sıkıca sarar.

Gingivitis, diş yüzeyinde biriken mikrobiyal plağa karşı, vücudun ilk savunma mekanizması olan inflamatuvar cevabı vermesi ile oluşan dişeti hastalığıdır. En erken bulgularından biri, dişeti kanamasıdır. Kanama, fırçalama veya yemek yeme sırasında (bir uyaran bağlı olarak) olabildiği gibi kendiliğinden (spontan) olarak da görülebilir. Dişeti, kırmızı veya mavimsi kırmızı bir renk alır, normal sıkı kıvamında değişiklik ve yüzey pürtüklülüğünde kayıp izlenir. Dişetinde ödem (şişlik) görülebilir. Periodontal tedavi ile kısa sürede iyileşir.

Periodontitis, özgün mikroorganizmalar tarafından oluşturulan, periodontal ligament ve alveolar kemiğin ilerleyici yıkımı ile sonuçlanan inflamatuvar hastalıktır. Dişeti çekilmesi veya büyümesi, dişeti  kanaması, dişlerde sallanma, yer değiştirme veya uzama görülebilir. Tedavisi mümkündür, ancak kaybedilen dokular her zaman geri kazanılamayabilir.

Periodontal muayenede, yalnızca gözle ve el aletleri ile yapılan muayene doğru sonuç vermez. Elde edilen klinik bulgular muhakkak röntgenler ile desteklenmelidir. Çünkü periodonsiyumun dört bileşeninden üçü dişeti altındadır ve gözle görülmesi mümkün değildir.

Periodontal Tedavi: Kişiye özgü ağız hijyeni uygulamalarının öğretilmesi ve hastanın bu konuda motive edilmesi ile başlayan, dişin yüzeyindeki plağın giderilmesi, diş taşı temizliği ve kök yüzeyi düzeltme ile devam eden, gerekli hallerde cerrahi işlemleri kapsayan bir süreçtir. Ayrıca hastanın aktif tedavisi bittikten sonra, uygun aralıklarla takibi de periodontal tedavi süreci içinde yer almaktadır.